Soennitische sjiitische splitsing en conflict - Islamitische geschiedenisgebeurtenissen

Na de dood van de profeet Mohammed (sallalahu alaihi wassalam) kwamen moslims onder de heerschappij van een kalifaatsysteem en bleven verenigd onder de eerste vier kaliefen voor een periode van ongeveer 30 jaar. In de islamitische geschiedenis staan deze eerste vier kaliefen ook wel bekend als de "Rashidun (de rechtgeleide) kaliefen" or “Khlifat Ar-Rashidah” in het Arabisch. De vier Rashidun-kaliefen die over de moslims en de islamitische gebieden regeerden, waren kalief Abu Bakr As-Siddeeq, kalief Umar Ibn Khattab, kalief Uthman Ibn Affan en kalief Ali Ibn Abu-Talib.

Vroege tekenen van verdeeldheid in het tijdperk van het 'Rashidun-kalifaat' (Khilafat Ar-Rashidah)

De heerschappij onder de eerste twee kaliefen (Abu Bakr en Umar) wordt beschouwd als de gouden periode in de islamitische geschiedenis, aangezien beide kaliefen de wet en orde handhaafden in hun zich voortdurend uitbreidende territoria en moslims verenigd bleven onder de twee kaliefen. Onder de heerschappij van de derde kalief, Uthman Ibn Affan (RA), begonnen echter tekenen van onenigheid en onenigheid aan de oppervlakte te komen. Deze verdeeldheid leidde uiteindelijk tot meerdere opstanden die leidden tot de ongelukkige moord op kalief Uthman, en meerdere veldslagen onder het bewind van kalief Ali Ibn Abu-Talib. Een ander ongelukkig gevolg van deze opstanden was de splitsing van een deel van de moslims in twee afzonderlijke sekten van de hoofdstroom islam. De eerste was de sekte van 'Khawarij' terwijl de andere bekend werd als de 'Shia'of'sjiitische'. De omstandigheden die tot de splitsing van beide hebben geleid, hebben niets met elkaar te maken. Hoewel de 'Khawarij' niet per se een prominente sekte bleef, bleef de 'sjiitische' doctrine sterker worden en maakt momenteel 10% - 13% uit van de totale Moslim bevolking. Soennieten vormen daarentegen 87% - 90% van de totale moslimbevolking. (Referentie: Pew Research Center)

Dit artikel kijkt terug in de islamitische geschiedenis en geeft een korte achtergrond over de omstandigheden die hebben geleid tot het schisma van de 'sjiieten' van de reguliere moslims. Omdat feiten verschillen tussen wat is verteld door Shia en soennitische historici, zijn de feiten in dit artikel gebaseerd op feiten zoals gedocumenteerd door islamitische soennitische historici.

Klik hier om het boek te downloaden: De wonderen van de profeet

Begin van de 'Fitnah' door Abdullah Ibn Saba tegen kalief Uthman Ibn Affan

Islamitische soennitische historici (bijv. Ibn Taymiyyah en vele anderen) schrijven de wortels van de Shia verplaatsing naar een persoon met de naam Abdullah Ibn Saba. Volgens de historici was Abdullah Ibn Saba een Jemenitische jood die van Jemen naar Medina was gemigreerd en moslim was geworden. Terugkijkend op de acties van Abdullah Ibn Saba en hebben opgemerkt dat zijn inspanningen voornamelijk gericht waren op het aanzetten tot verdeeldheid onder moslims, beweren sommige historici dat Abdullah Ibn Saba's bekering tot de islam een dekmantel was om een breuk tussen moslims te veroorzaken.

Vanaf het begin concentreerde Abdullah Ibn Saba zich op het opzetten van moslims tegen de zittende kalief Uthman Ibn Affan. Om dit te doen, begon hij eerst publiekelijk de beslissingen van kalief Uthman in twijfel te trekken met betrekking tot de benoeming van bepaalde moslimgouverneurs van de clan van Banu Umayyah, de clan waar ook de kalief vandaan kwam. In die tijd had de islamitische heerschappij zich uitgebreid tot gebieden in en rond Mekka en Medina (het huidige Саудівська Аравія,en), Alexandrië (het huidige Egypte), Damascus (het huidige Syrië), Kufah (het huidige Midden-Irak) en Basrah (het huidige Zuid-Irak). Bovendien gingen de uitbreidingen ook door in andere delen van de Arabische wereld, de huidige Russische staten, Oost-Europa, Noord-Afrika en andere regio's. Omdat deze voortdurende uitbreidingen hun eigen uitdagingen met zich meebrachten, benoemde kalief Uthman alleen die gouverneurs die hij geschikt achtte om de moslims verenigd te houden en de wet en orde in de nieuwe gebieden te handhaven. In deze achtervolging benoemde hij uiteindelijk een aantal gouverneurs uit zijn eigen clan van 'Banu Umayyah'. Abdullah Ibn Saba gebruikte dit feit om kalief Uthman te beschuldigen van vriendjespolitiek. De kalief reageerde op deze beschuldigingen door zijn massa's eraan te herinneren dat sommige van zijn benoemingen in het moslimkalifaat vóór zijn regering waren (bijv. Muawiyah Ibn Sufiyan werd door kalief Umar tot gouverneur van Syrië benoemd) en voor de anderen voelde hij de behoefte om alleen die te benoemen. op kritieke posities die hij kon vertrouwen om de openbare orde in de moslimgebieden te handhaven.

Toen ze opmerkten dat Abdullah Ibn Saba en enkele van zijn cohorten achter het aanzetten tot deze onrust zaten, adviseerden enkele metgezellen van kalief Uthman de kalief om een krachtiger standpunt in te nemen om deze 'fitnah' (opruiing) een halt toe te roepen voordat de situatie uit de hand liep. Aangezien kalief Uthman echter bekend stond als een zachtaardige en toegeeflijke persoon, wilde hij geen gewelddadige maatregelen gebruiken en als gevolg daarvan was hij niet in staat Ibn Saba onder controle te houden, die deze vlammen bleef aanwakkeren om steun te krijgen voor zijn zaak van het verdrijven van de kalief van de macht.

Het vroege begin van de sjiitische (sjiitische) beweging

Toen Abdullah Ibn Saba vastbesloten was om de kalief omver te werpen, begon Ibn Saba zijn liefde en bewondering voor Ali Ibn Abu-Talib te belijden op grond van het feit dat Ali Ibn Abu-Talib uit de familie van de Profeet (saw) kwam.Ahl-ul-bayt). In deze achtervolging begon hij ook moslims op te zetten tegen de eerste twee kaliefen (Abu Bakr, en Umar) door moslims eraan te herinneren dat Ali Ibn Abu-Talib aanvankelijk de heerschappij van kalief Abu Bakr niet had aanvaard nadat hij was uitgekozen door de prominente metgezellen van de profeet. In deze context, hoewel het waar is dat Ali Ibn Abu-Talib zijn gelofte aan kalief Abu Bakr had uitgesteld nadat hij was beëdigd als de eerste moslimkalief, waren de redenen niet wat Abdullah Ibn Saba mensen liet geloven door zijn verkeerde interpretaties van historische gebeurtenissen en Koran verzen. De meeste historici hebben opgemerkt (en zoals bevestigd door Ali Ibn Abu-Talib en Ayesha, de vrouw van de profeet) dat Ali niet onmiddellijk zijn steun aan kalief Abu Bakr beloofde, voornamelijk vanwege zijn bezwaar om niet te worden geraadpleegd in het selectieproces van de kalief. , vooral toen Ali heel dicht bij de profeet stond. De reden hiervoor was dat na de dood van de profeet, toen Ali bezig was met de begrafenis van de profeet, een aantal metgezellen van de profeet zich afzonderlijk hadden verzameld en erop stonden om onmiddellijk een kalief te benoemen om de moslimeenheid te verzekeren en de wet en orde te handhaven. Toen ze het gesprek begonnen, mensen van de Ansar (echte inwoners van Medina) en degenen die de Muhajireen (Moslims die vanuit Mekka waren geëmigreerd en zich in Medina hadden gevestigd) voerden hun argumenten aan met betrekking tot de benoeming van de eerste kalief van de moslims uit hun respectievelijke groepen. Die ontmoeting tussen de prominente metgezellen resulteerde uiteindelijk in de benoeming van Abu Bakr tot de eerste kalief van de moslims. Historici merken ook op dat Ali tijdens die discussies nooit als kandidaat werd genoemd.

Zoals echter door veel verslagen wordt bevestigd, was Ali Ibn Abu-Talib tevreden met de benoeming van Abu Bakr en zwoer later zijn trouw aan hem, waardoor de kwestie van een kort meningsverschil tussen hen tot rust kwam. Abdullah Ibn Saba had echter geprobeerd die vlammen weer aan te wakkeren door iedereen te herinneren aan dat incident van ongeveer 20 jaar eerder en gebruikte dat als een excuus om onenigheid en verdeeldheid tussen moslims te zaaien.

Toen Abdullah Ibn Saba zijn opstandige bewegingen baseerde op het belijden van zijn liefde voor Ali Ibn Abu-Talib, begonnen zijn aanhangers bekend te staan als 'Sjiat Ali', wat 'partij van Ali' betekent. Aanvankelijk bestond de 'Shiat Ali'-groep voornamelijk uit moslims uit Egypte (Alexandrië) en Irak (Kufah en Basrah) omdat Abdullah Ibn Saba in die steden beter in staat was om steun voor zijn zaak te vergaren omdat ze weg waren van de kalifaathoofdstad Medina. waar de kalief en zijn metgezellen de stad beter onder controle hadden. Later, toen de 'Shiat Ali' in aantal groeide, naderden ze Medina om kalief Uthman uit de macht te zetten en in plaats daarvan kalief Ali tot kalief te benoemen. Een belangrijk punt om hier op te merken is dat terwijl Abdullah Ibn Saba en zijn 'Shiat Ali' kalief Uthman uit de macht wilden zetten zodat ze Ali als de volgende kalief konden aanwijzen, Ali Ibn Abu-Talib zelf nooit geloof hechtte aan hun snode plannen. Dit wordt later in het artikel verder uitgelegd.

De moord op kalief Uthman

Toen de 'Shiat Ali' de stad Medina naderde, belegerden ze het huis van kalief Uthman. Hoewel de aanhangers en metgezellen van kalief Uthman bereid waren om de opstand van Ibn Saba en de relschoppers te bestrijden, stond kalief Uthman erop dat hij niet wilde dat er vanwege hem moslimbloed werd vergoten. De groep metgezellen die de kalief hun steun boden, omvatte de meeste metgezellen van de profeet Mohammed en zelfs de eigen zonen van Ali Ibn Abu-Talib (Hassan Ibn Ali en Hussein Ibn Ali) die het huis van kalief Uthman bewaakten op bevel van hun vader. Ali. Omdat kalief Uthman zijn metgezellen had opgedragen geen gewelddadige gevechten aan te gaan, slaagde de 'Shiat Ali' erin in te breken in het huis van kalief Uthman en uiteindelijk de kalief te vermoorden.

Na zijn moord wilde Ali Ibn Abu Talib geen kalief worden omdat hij Abdullah Ibn Saba of zijn plannen nooit steunde. Ibn Saba en zijn aanhangers begonnen echter te eisen dat moslims van Medina een kalief zouden benoemen door er een te kiezen uit Ali Ibn Abu Talib, Talhah Ibn Ubaidullah en Zubair Ibn Awwam Al-Asadi (alle drie waren de metgezellen van de profeet). Ibn Saba kondigde ook aan dat als de mensen van Medina geen kalief zouden kiezen uit deze drie, hij alle drie de kandidaten zou executeren. Ondanks deze bedreigingen barricadeerden Talhah en Zubair zich onmiddellijk en weigerden de positie te accepteren, ongeacht de gevolgen. Omdat moslims in Medina meer bloedvergieten wilden voorkomen, overtuigden ze Ali om de heerschappij van het kalifaat te aanvaarden. Bijgevolg werd Ali Ibn Abu Talib de vierde kalief van de moslims.

Goddelijkheid toeschrijven aan kalief Ali Ibn Abu-Talib

In latere jaren werd Abdullah Ibn Saba extremer in zijn opvattingen over Ali Ibn Abu-Talib en begon hij goddelijkheid aan hem toe te schrijven. Hij deed dit door koranverzen en andere valse overleveringen en ahadith (uitspraken van de profeet) verkeerd te interpreteren. Zoals eerder vermeld, terwijl Abdullah Ibn Saba zijn immense liefde voor Ali Ibn Abu-Talib bleef belijden (inclusief het toeschrijven van goddelijkheid aan hem), keurde Ali zijn slechte daden nooit goed. het denken. Later, tijdens zijn regering als kalief, waarschuwde Ali Ibn Saba herhaaldelijk om enige goddelijkheid aan hem (Ali) toe te schrijven, aangezien deze in strijd waren met de basisprincipes van de islam. Abdullah Ibn Saba gaf echter niet toe om dit te doen. Als gevolg hiervan beval kalief Ali zijn gevangenschap en executeerde hem later voor zijn misdaden.

De geschiedenis is niet duidelijk of andere aanhangers van kalief Ali zich ook bij Abdullah Ibn Saba hebben aangesloten bij het toeschrijven van goddelijkheid aan kalief Ali Ibn Abu-Talib. De enige huidige groep die in de buurt komt van het toeschrijven van dergelijke claims zijn de Alawieten in Syrië. Soennitische geleerden willen Ibn Taymiyyah beschouw ze daarom als buiten de schoot van de islam. Zelfs de hedendaagse heersende sjiieten, die weliswaar kalief Ali vereren, zijn het er niet mee eens om goddelijke eigenschappen aan Ali toe te schrijven. In plaats daarvan verwijzen ze naar deze sekten als "Ghulat”, wat betekent 'degenen die overdrijven'. Dit wordt in meer detail besproken in een sjiitisch boek genaamd 'al-Rijaal van Abu-Umar Muhammad Ibn Umar Ibn Abd al-Aziz al-Kashi', een boek dat door veel sjiieten als authentiek wordt beschouwd.

Het losmaken van de sjiieten van de soennieten

Hoewel Abdullah Ibn Saba veel steden had bezocht om mensen ertoe te brengen zich achter zijn zaak van het kleineren van de drie kaliefen te scharen en om kalief Uthman uit de macht te zetten in een poging Uthman te vervangen door kalief Ali, was zijn steun het sterkst in Kufah. Dit is de reden waarom in de tijd dat Ali Ibn Abu-Talib was de kalief en had zijn eigen problemen met het regeren over Syrië, verplaatste hij het centrum van zijn kalifaat van Medina naar Kufah, waar hij aanzienlijke steun had. Deze steun voor Ali en voor zijn familie ging door in de toekomst, zelfs na zijn dood en tot de tijd van Hussein Ibn Ali toen Hussein door de mensen van Kufa werd uitgenodigd om hen te leiden in een tijd dat Yazeed Ibn Muawiyyah (een kalief van de Banu Umayyah clan) de heerser van de moslimgebieden was geworden, en ze spraken hun steun uit aan hem om de heerschappij van Yazeed te verlaten. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom sjiieten (sjiieten) sterk aanwezig zijn in het huidige Irak, vooral in en rond de steden Kufa en Karbala.

Een paar jaar later, na de dood van kalief Ali, steunde de 'Shiat Ali' uiteindelijk de beweging van een andere persoon genaamd Mukhtar Al-Thaqafi (in de stad Kufah) die volgens soennitische historici verder vorm gaf aan enkele van de overtuigingen van de sjiieten die tot op de dag van vandaag voortduren. Volgens soennitische historici was Mukhtar zijn opstandige beweging begonnen om de dood van Hussein Ibn Ali (zoon van Ali Ibn Abu-Talib) te wreken, maar deed hij dit door veel feiten te vervalsen en daarbij velen te doden van degenen die de Banu Umayyah steunden. kalifaat (dat volgde op het kalifaat van de eerste vier kaliefen en die voornamelijk soennieten waren) in latere jaren. Velen in de geschiedenis beschouwen Mukhtars pogingen om de moordenaars van Hussein Ibn Ali te achtervolgen echter om het respect van de 'Shiat Ali'-groep te winnen in plaats van dat hij trouw is aan de zaak. Het spreekt voor zich dat hoewel soennitische historici Mukhtar beschuldigen van het plegen van veel kwaad en moorden en hem bestempelen als "Mukhtar de leugenaar", de sjiieten hem beschouwen als een revolutionair die een opstand leidde tegen het Banu Umayyah (Umawi) kalifaat om de moord te wreken. van Imam Hoessein. Onlangs, in 2012, produceerden de Iraniërs een Perzische tv-serie genaamd Mokhtarnameh om zijn leven te herdenken.

Klik hier om het boek te downloaden: De wonderen van de profeet